Nadupał

Uff, jak gorąco. Po prostu nadupał.

Pod tym, jakże dwuznacznym określeniem nie kryje się nic poza czterdziestoma jednoma stopniami w słońcu i trzydziestoma dwoma w cieniu (odczyty z moich termometrów zewnętrznych na godzinę 13.07).

Mózg się lasuje, myśleć się nie chce i w ogóle nic specjalnego się nie chce (no, może łachet bira, jak mówią Egipcjanie). A`propos - biedni ci urlopowicze, nabici w butelkę przez Sky Club!!!

W tym nadupale wszystko się kiełbasi i czas biegnie ospale, ale jednocześnie tak, że człowiek traci jego rachubę. Właśnie dzisiaj, podczas tępego studiowania kalendarza, doznałem nagłego olśnienia, że trzy dni temu skończyło się EURO!!!

Nie mogę uwierzyć, że jeszcze niedawno entuzjazmowałem się finałowym meczem Hiszpania contra Italia. Pogodziłem się z przegraną Włochów, bo Hiszpanie grali jak z nut i byli nie do pokonania. Pomógł im w tym walnie trener włoskiej drużyny, który zbyt szybko wyczerpał limit zmian, nie biorąc pod uwagę niespodziewanej kontuzji.

Ciężko natomiast przeżył ten mecz mój Kaktus Jednej Nocy. Widocznie kibicował Włochom, bo nazajutrz przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy:



Biedak załamał się i niestety już z tej traumy się nie otrzasnął.

Ale cóż, to już historia. Trzeba przez zalane potem oczy ufnie patrzeć w przyszłość. Dlatego, mając w pamięci marny występ Naszej Narodowej, wypociłem poniższy limeryk:

Pewna drużyna, na Euro 2012,

Grała tak, że można było pod ziemię zapaść się.

A była to Ona

Nasza Białoczerwona.

Lecz nadziei nie traćcie i ducha nie gaście!!!

I potem  dodałem jeszcze:

Nie udało się Smudzie,

może

komu innemu lepiej pódzie.