To kasztanami...

To kasztanami jesień się zaczyna,

i to ja, podstarzały chłopczyna,

wymyśliwszy tę sentencję,

wziąłem na na barki jej konsekwencję,

i poczłapałem, jak ten kiep,

pod deszcz kasztanów, spadających na łeb,

by w pewien jesienny poranek

zebrać ich parę łubianek, 

pomruczawszy wprzódy z kotem,

siedzącym leniwie pod płotem.

Obłożyłem nimi mieszkanie.

Teraz neutralizują złe promieniowanie.

A z części, słuchając niemodnej muzyki,

zrobię zwierzątka i ludziki,

cofając się w zamierzchły świat 

wczesnoszczenięcych lat.

To te kasztanowce.

Kot siedzi w prawym górnym rogu

Pierwszy urobek

zaniesiony do domu.

A POTEM JESZCZE KILKA RAZY W TE I WE WTE.

Mój dzień

Dowiedziałem się w masowych środkach przekazu, że dzisiaj jest mój dzień!!!

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ OSÓB STARSZYCH!!!!

Uradowała się ma dusza ogromnie, że Świat o mnie pamięta i, wzruszony, skleciłem naprędce taki oto wierszyk:

Jestem Osoba Starsza.

lecz z roku na rok "jarsza".

Nie siedzę jak ten worek

przed telewizorem,

albo, jak to robi wielu, 

nie drzemię w fotelu,

z uporem godnym lepszej sprawy

narzekając na stawy

i odstraszając otoczenie

cyklicznym pierdzeniem.

Mimo że na mnie kiwa 

nieodległa perspektywa

dodatku pielęgnacyjnego,

to, Koleżanko i Kolego,

wcale mnie nie odstrasza.

Więcej, myślę - dobra nasza,

krzycząc doniośle - hura, hura,

będzie przez to wyższa emerytura!!!

I kupię sobie nowe narzędzia tortur

do uprawiania sportu

i przyrostu mięśniowej masy.

Ech, co za piękne czasy!!!